Makasarili ba talaga ang tao?
Naiisip lang ang kanyang sariling pangangailangan. Nalilimutan niya ba na may
mga ibang tao sa tabi niya. Sa ginhawa ng buhay, nalilimutan ba natin ang
paghihirap ng iba? Talagang wala bang pagmamahal ang tao sa kanyang kapwa.
Kahit walang pagmamahal, nalilimutan ba ng tao na kailangan niya ang iba para
mabuhay.
Ako'y isang babae ng mundo, gusto ko
din ang magandang buhay na puno ng mga magagandang bagay at puno ng kasiyahan.
Buhay burgis! Buhay mayaman! Buhay sosyal! Malaking bahay! Nagbabiyahe sa buong
mundo (sa mga 'exotic locales')!
Pero paano ang mga babae na
hindi malayang makalabas sa kanilang bahay at ang mga lalaki sa pamilya nila
ang nagdesisisyon para sa kanila at hindi nila ito maitunggali dahil wala
silang karapatan labanan ang kanilang pamilya. Paano ang mga babae na walang
kontrol sa kanilang katawan, na ginugupitan ang kanilang pagkababae (female
genital mutilation), na sinanamantala ng mga lalake na kilala o di nila
kilala...
Ito lagi ang nasa isip ko kapag
pinapanood ko ang mga babae dito sa Washington, D. C. Ganito ako noon hanggang
namulat ang aking mga mata sa mga nangyayari sa mga kababaihan ng mundo, sa mga
bansa na hindi ko siguro mabibisita sa maikli kong buhay, at sa mga kultura na
nalaman ko lang dahil sa nabasa ko, narinig ko, o napanood ko...
Masuwerte ako na malaya akong
magdesisyon para sa aking sarili. Hindi ako linalabanan ng aking pamilya. Pwede
kong gawin halos lahat... Pwede akong mag-aral, pwede akong magtrabaho, at lalo
na pwede kong piliin ang aking asawa o huwag magpakasal buong buhay ko...
Ito ang nais ko para sa lahat ng mga kababaihan ng buong
mundo kaya ako'y nagsusumpa sa aking sarili na gagawin ko ang lahat para sa mga
babae ng buong mundo at para sa mga henerasyon na wala pa sa daigdig.
No comments:
Post a Comment